Θυμάμαι όλα τα παιδικά χρόνια η γιαγιά να έχει στο σπίτι είτε κουλουράκια τα οποία έφτιαχνε με αμμωνία και μύριζε με το που έμπαινες στην πολυκατοικία, είτε κέικ και μπουρεκάκια. Κάποια στιγμή κατάλαβα πως στη γιαγιά δεν αρέσει το κέικ μάλιστα είχε ξεχάσει και ότι μας έφτιαχνε κέικ όταν ήμασταν μικρά. Μάλλον το έφτιαχνε για μας ή για τα κεράσματα ή ποιος ξέρει γιατί. Κοιτώντας τα τετράδια με τις συνταγές της, έχει κάποιες συνταγές με ονομασίες κέικ που ούτε θυμάμαι να τρώω ούτε μπορώ να βρω σε κάποιο συνταγολόγιο για να δω έστω με τι μοιάζουν. Υποθέτω πως η κανονική ονομασία είναι άλλη αλλά η γιαγιά το έγραψε όπως εκείνη θα το θυμόταν. Σε κάποιες γράφει τα ονόματα από τις φιλενάδες της κι από κάτω τις συνταγές που της έδωσαν.
Το παρακάτω κέικ ήθελα να είναι της γιαγιάς, κατέληξε όμως να είναι εμπνευσμένο από τα τετράδια της γιαγιάς και από σκονάκια που κρατούσα όλα τα χρόνια από τις συζητήσεις μας. Δεν έκανα ακριβώς αυτά που γράφει στις ποσότητες επειδή βρίσκω κάποιες υπερβολές σε αυτές τις συνταγές. Τα αυγά για παράδειγμα που χρησιμοποίησα είναι σαφώς λιγότερα (η γιαγιά μάλλον τα έγραφε για μεγαλύτερο σκεύος) όπως επίσης έχω προσθέσει περισσότερο πορτοκάλι. Το έφτιαξα, το δοκίμασα και το γράφω και για εσάς. Τις ποσότητες η γιαγιά τις γράφει σε φλιτζάνια, τα μέτρησα και τα γράφω σε γραμμάρια.
